بررسی مقایسه ای بیان مارکرهای b‏cl2 و CD105 در کیست رادیکولار، کیست دنتی ژروس، کیست ادنتوژنیک کراتینیزه و آملوبلاستوما به روش ایمونوهیستوشیمی

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای بیان ایمونوهیستوشیمیایی bcl2 و CD105 در کیست رادیکولار، کیست دنتی­ژروس، ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما می­باشد. مواد و روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی به روش مقطعی است. تعداد 50 نمونه وارد مطالعه شدند. درصد سلول­های رنگ گرفته با آنتی بادی bcl2 در درشتنمایی 40 در 15 کیست رادیکولار، 15 کیست دنتی­ژروس، 15 ادنتوژنیک کراتوسیست و 5 آملوبلاستوما ارزیابی شدند و برای بررسی آنژیوژنز متوسط رگ­های مثبت شده با CD105 در درشتنمایی 40 شمارش شدند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمون, Paired t-test Repeated Measures ANOVA برای مقایسه متغیر های کمی در گروههای مختلف و ضریب همبستگی پیرسون جهت رابطه های دو به دو بین متغیر های کمی به کار برده شد و 05/0 p< معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ­ها: بیان bcl2 در آملوبلاستوما (78) وOKC  (13/71) بیشتر از RC (48) و DC (45) بود ولی تفاوت معنی داری بین OKC و آملوبلاستوما دیده نشد (0.05<P). درصد رگ­های CD105 مثبت در کیست رادیکولار (60/18) بیشترین مقدار بود و بعد از آن به­ترتیب در کیست دنتی­ژروس (60/10)، OKC (67/7) و آملوبلاستوما (7) کاهش یافت. تفاوت CD105 فقط بین OKC و آملوبلاستوما معنی دار نبود (5.00<P). نتیجه­ گیری: رفتار تهاجمی­تر OKC و آملوبلاستوما می­تواند با بیان بالاتر bcl2 در این ضایعات توجیه شود اگر چه به­نظر می­رسد که آنژیوژنزدر این خصوصیت نقشی نداشته باشد. واژه­های کلیدی: کیست رادیکولار، کیست دنتی­ژروس، ادنتوژنیک کراتوسیست، آملوبلاستوما، bcl2 و CD105، ایمنوهیستوشیمی